Max Verstappen kijkt vooruit naar de Grand Prix van de Verenigde Staten in Austin, waar Red Bull Racing dit weekend wil terugslaan. De Nederlander ziet McLaren sterk en grapt veelzeggend over ‘papaya rules’. De strijd draait om wie het beste met het hobbelige Circuit of the Americas omgaat. Teams balanceren ook al hun ontwikkeling met het FIA-motorreglement 2026 gevolgen teams.
Verstappen ziet McLaren dreigen
Max Verstappen erkent dat McLaren de laatste races veel snelheid heeft. Lando Norris en Oscar Piastri staan vaker op het podium en zitten er in de kwalificatie kort op. Red Bull Racing weet dat kleine set-upverschillen het verschil kunnen maken in Austin. De toon is luchtig, maar de boodschap is serieus: McLaren is een echte tegenstander.
De context: Red Bull leidt op het moment van schrijven nog steeds het kampioenschap, maar de marges zijn kleiner geworden. Verstappen en Sergio Pérez moeten vooral in de middelhoge bochten meer grip vinden. McLaren heeft daar juist een sterk window, mede door een stabiele achteras. Dat vergroot de druk op Red Bulls afstelling en bandenmanagement.
De opmerking over ‘papaya rules’ onderstreept dat. Het is een knipoog naar de oranje auto’s uit Woking, maar ook een signaal dat McLaren het tempo dicteert op sommige circuits. Psychologisch werkt dat twee kanten op: het motiveert Red Bull, en het geeft McLaren extra vertrouwen. De spanning om pole en track position neemt daardoor toe.
Papaya is de teamkleur van McLaren; in de paddock staat ‘papaya rules’ als grap voor de vorm waarin de oranje auto’s de toon zetten.
COTA vraagt stijve auto
Circuit of the Americas staat bekend om hobbels en agressieve kerbstones. Dat dwingt teams tot een stijvere auto en een hogere rijhoogte, om de vloer te beschermen. De vloer is het onderpaneel dat downforce opwekt; te veel slijtage betekent diskwalificatie. Na de strenge FIA-controles en diskwalificaties in 2023 is de marge klein geworden.
Een hogere rijhoogte kost downforce en dus laptime, zeker in snelle bochten. Teams zoeken daarom naar mechanische grip en slimme demperinstellingen, zonder dat de auto gaat stuiteren. Dit raakt direct de banden, die door hobbels en lange doordraaiers extra warm worden. Oververhitte banden verliezen snel grip en verslijten harder.
De FIA zal opnieuw scherp controleren op plankslijtage en rijhoogte. Dat maakt de keuze voor vleugelstanden en vloer-stijfheid extra belangrijk. Ook het moment van upgrades is gevoelig door het kostenplafond. Een mislukte update kost budget en tijd, met directe impact op de rest van het seizoen.
Waar Red Bull wint
Red Bull blinkt doorgaans uit in racepace en efficiëntie op rechte stukken. De auto bouwt stabieler grip op bij hoge brandstoflast, wat de stintlengte ten goede komt. Daarbij zijn de pitstops van de crew vaak de snelste van het veld. Die som geeft strategische controle, zeker als de undercut werkt.
De Honda-krachtbron levert sterke acceleratie en een effectief energiemanagement. Het hybride systeem (motor en accu die samen energie leveren) is goed afgestemd op DRS-fases. Dat helpt bij inhalen richting bocht 12 na het lange rechte stuk. Voor Austin is vooral tractie uit langzame hoeken een aandachtspunt.
Om McLaren te verslaan, moet Red Bull de set-up window verbreden. Dat betekent stabiele balans in snelle secties én voldoende vering voor hobbels. Een kleine upgrade aan vloer of achtervleugel kan helpen, maar afstelling en bandenbeheer zijn doorslaggevend. Verstappen kan dan zijn kracht benutten: constante rondetijden zonder piek-slijtage.
McLarens sterke punten
McLaren heeft een auto die in middel- en hogesnelheidsbochten veel downforce genereert. De MCL maakt weinig schuiffouten en houdt de achterkant rustig bij richtingswissels. Dat past bij het eerste sector-gedeelte in Austin, met snelle bochtencombinaties. Op één ronde is dat vaak goud waard voor Norris en Piastri.
De uitdaging zit in topsnelheid en bandenslijtage over langere stints. Als McLaren de luchtweerstand te hoog zet, verliezen ze tijd op het rechte stuk. Maar met te weinig vleugel gaat de bandengreep weg in snelle bochten. De sweet spot vinden is dus cruciaal voor strategische flexibiliteit.
Ook operationeel heeft McLaren stappen gezet. Pitstops en degradatiecontrole zijn stabieler dan begin seizoen. Dat maakt het team minder kwetsbaar voor undercuts. Als de start en eerste stint kloppen, kan McLaren de race dicteren.
Banden en pitstrategie
Pirelli-banden krijgen het zwaar op COTA door hobbels, lange rechterbochten en remzones heuvelop. Warmteopbouw is snel, maar de temperatuur loopt ook snel weg. Teams kiezen vaak voor twee stops om de slijtage te spreiden. Een lange eerste stint werkt alleen met een zeer soepele auto en zuinig bandenmanagement.
De undercut is doorgaans sterk omdat nieuwe banden direct veel grip geven. Maar verkeer na de pitstop kan die winst neutraliseren. Track position bij de eerste stop blijft daarom doorslaggevend. Een safety car halverwege kan de strategie omgooien en coureurs belonen die net hebben gewisseld.
Qualifying blijft een sleutelmoment vanwege de smalle eerste sector en het ritmeverschil in verkeer. Ronden ongeldig door track limits zijn in Austin een reëel risico. Red Bull en McLaren zullen hun rijders dus één extra banker-lap geven. Dat verkleint de kans op een dure fout op het beslissende moment.
Blik op 2026-reglement
Teams werken al met één oog op 2026, als het nieuwe FIA-motorreglement en een aangepaste aerodynamica komen. De power units krijgen dan meer elektrische inzet met 100% duurzame brandstof. Voor Red Bull Ford Powertrains en Mercedes HPP zijn de ontwikkelkeuzes nu al bepalend. Elke windtunnel- en dyno-uur telt onder het kostenplafond.
Dat budgetplafond beperkt in-season upgrades, ook in 2024 en 2025. Een update die op COTA niet werkt, drukt dus op de ruimte voor latere races. McLaren en Red Bull balanceren daarom prestaties nu tegen kennis voor 2026. Data uit het hobbelige Austin-circuit is waardevol voor het begrijpen van vloerbelasting en koeling.
Voor fans in Europa is deze verschuiving relevant. De sport zet in op efficiëntere hybride systemen en schonere brandstoffen, passend bij bredere CO₂-doelen. Het ontwikkelpad richting 2026 bepaalt waar teams nu wel of niet risico nemen. Dat maakt het gevecht in Austin meer dan een momentopname: het is ook een testbank voor de toekomst.
