McLaren reist dit weekend naar Mexico-Stad met een duidelijke waarschuwing: Max Verstappen en Red Bull Racing zijn op het Autódromo Hermanos Rodríguez in het voordeel. Op grote hoogte verliest de lucht dichtheid, waardoor luchtweerstand daalt en koeling lastig wordt. Dat past bij de efficiënte aero van Red Bull en bij Verstappens rijstijl. Dit alles speelt ook mee in de aanloop naar het FIA-motorreglement 2026 gevolgen teams, omdat keuzes nu al de ontwikkeling richting 2026 sturen.
Hoogte speelt Red Bull toe
Mexico-Stad ligt ruim 2.000 meter boven zeeniveau. Door de dunnere lucht is er minder luchtweerstand en minder downforce, de neerwaartse druk die auto’s in bochten helpt. Teams rijden met grote vleugels om dat te compenseren, maar Red Bull behoudt vaak een hoge topsnelheid. Verstappen heeft hier al meerdere keren gewonnen en voelt zich zichtbaar zeker in de remzones.
De huidige ground-effect auto’s (bodemaero die de auto naar beneden zuigt) verliezen op hoogte relatief minder weerstand dan vleugels. Red Bulls pakket is efficiënt: veel grip voor een gegeven drag. Op de lange rechte stukken levert dat een voordeel op, ook zonder DRS. Dit is precies het profiel waarin Verstappen verschil maakt.
De eerste sector vraagt stabiliteit bij hoge snelheid, terwijl de stadionsectie juist tractie uit langzame bochten vraagt. Red Bull vindt meestal snel een werkbare balans tussen die twee. Dat verkleint het gokrisico in de afstelling. McLaren kan snelheid vinden, maar heeft minder marge om fouten te maken.
McLaren mist topsnelheid
McLaren blinkt dit seizoen uit in snelle bochten en mechanische grip. De auto genereert veel downforce, maar dat gaat vaak samen met hogere luchtweerstand. In Mexico wordt drag extra hard afgestraft op de lange rechte stukken. Dat maakt verdedigen en aanvallen lastiger zonder slipstream.
Lando Norris en Oscar Piastri zullen kwalificatie-positie extra belangrijk maken. Starten voor Verstappen of vlak achter hem is hier cruciaal, omdat inhalen buiten de DRS-zones lastig blijft. De remzones zijn kort door de lagere luchtweerstand en de gladde baan. Daardoor nemen de kansen op foutloze inhaalacties af.
McLaren kan de achtervleugel kleiner kiezen om topsnelheid te winnen, maar dat kost grip in het stadion. Dan verschuift de stress naar bandentemperatuur en tractie. Die keuze bepaalt of de race in eigen hand blijft of dat de auto weg glijdt op de zachte compound.
Set-up en koeling cruciaal
Koeling is op hoogte de bottleneck. Dondere lucht voert minder warmte af, waardoor remmen, intercoolers en ERS-batterij (het hybride opslagsysteem) zwaarder belast worden. Teams openen extra koelgaten, wat de aerodynamica schaadt. Wie het koelpakket efficiënt houdt, wint ronde na ronde tijd.
De turbo van de krachtbron moet harder werken om voldoende lucht naar de motor te persen. Dat verhoogt temperaturen en slijtage. De FIA stelt strikte limieten aan componentgebruik en betrouwbaarheid. Een koel compromis helpt om gridstraffen te vermijden, maar kost soms snelheid.
Mexico is geen sprintraceweekend, dus er zijn drie vrije trainingen om te leren. Toch blijft de baan vaak vuil en verandert de grip snel. Teams die vroeg data verzamelen over remtemperaturen en energie-afgifte van de MGU-K (de elektromotor die afremenergie hergebruikt) staan sterker in de race. Een te agressieve afstelling kan later op zondag tegenvallen.
Pirelli vraagt bandbeheer
De combinatie van hoogte en glad asfalt maakt oververhitting een thema. Bandentemperaturen lopen sneller op in het stadion, terwijl de banden afkoelen op de rechte stukken. Wie de buitenbanden binnen het juiste venster houdt, voorkomt glijmomenten en ongelijkmatige slijtage. Red Bull staat bekend om net bandbeheer, McLaren heeft daarin grote stappen gezet.
Strategisch ligt een mix van één en twee stops open, afhankelijk van de slijtage rechtsachter. Een vroege safety car kan een gratis stop opleveren, maar de pitlane is relatief lang. Daardoor blijft track position vaak doorslaggevend. Starten op de juiste compound kan het veld al scheiden.
De luchtdichtheid in Mexico-Stad ligt ongeveer 20 procent lager dan op zeeniveau; dat verlaagt de luchtweerstand maar bemoeilijkt koeling.
De afstelling van differentieel en rembalans is hier fijngevoelig. Te veel slip bij het uitkomen van bochten vreet de achterbanden op. Verstappen vindt vaak snel het werkpunt waarin hij zuinig rijdt zonder tempo te verliezen. McLaren zal eerder moeten managen om dezelfde stintlengte te halen.
Nederlandse en FIA-context
Max Verstappen leidt het wereldkampioenschap op het moment van schrijven, waardoor elk puntenduel strategisch weegt. Voor Nederlandse fans is deze race vaak een graadmeter voor Red Bulls efficiëntie op unieke banen. Het circuit legt namelijk specifieke zwaktes bloot die je elders minder ziet. Dat maakt de vergelijking met McLaren extra leerzaam.
Kijk ook naar de sector-tijden: sector 1 toont topsnelheid en stabiliteit, sector 3 toont tractie en bandentemperatuur. Als Red Bull beide kanten in balans heeft, vergroot dat de winstkans. Haalt McLaren tijd terug in het stadion, dan is een undercut of overcut mogelijk. De marge is klein, dus een trage stop kan het verschil maken.
In de achtergrond speelt de voorbereiding op het FIA-motorreglement 2026. Meer elektrisch vermogen en 100 procent duurzame brandstof vragen andere koeling en verpakking van de krachtbron. Teams, waaronder Red Bull Ford Powertrains en McLaren-Mercedes, nemen nu al beslissingen die invloed hebben op aerodynamica en batterijplaatsing. Die keuzes moeten ook passen binnen de budgetcap en Europese duurzaamheidseisen.
Voor dit weekend blijft de kern simpel: Mexico beloont aero-efficiëntie en bandbeheer. Red Bull en Verstappen hebben historisch een streepje voor onder die voorwaarden. McLaren kan meedoen, maar moet de drag laag houden zonder tractie te verliezen. Lukt dat, dan lonkt een direct gevecht tot aan de finish.
